عید و دید و بازدید کم با خود سرگرمی و مفارقت داشت ، سیل و زله را هم با خود همراه کرد تا با گرانی میوه و ارزاق و اجناس نقل محافل باشد و دریغا از نهر روان رجب که در این هیاهو از ما فوت شد و انذار که غره شعبان المعظم از راه رسید.
در ادعیه ی رجب خواندیم که "یا من یعطی الکثیر بالقلیل" و در احوال حضرت امیر سلام الله علیه در طلیعه ی اعمال شعبان المعظم آمده است که حضرت در مقابل عده ای که در مسجد در خصوص "قدر" به بحث نشسته بودند نیز مکدر شده و ایشان را به بهره گیری الطاف الهی مستتر در ماه شعبان به جای بحث و گفتگو فراخواندند ؛که هر دو ماه مقدمه ای است برای دخول به رمضان المبارک و فرصت شب قدر و نزول وحی و قرآن عظیم.
و ما ادراک لیله القدر!!!
سخنی که انسان را به لرزه در میآورد که از جانب الله جل جلاله خطاب به رسولش محمد (صل الله علیه و آله) است.
صدای پای آب تلمیحی است بر نزولات و برکاتی که همه ما در عین ناامیدی از خشکسالی های متداوم در سرزمین مان شنیدیم ، صدای باران و نزول رحمت الهی و باور نداشتیم که در کشاکش این همه سختی و فشار ، برکاتی شایان به ما نوید آینده دهد که این موهبت از رزق و الطاف خفیه بود.
و همین نشانه ها و نشانده هاست که باید به ما بیاموزد و بر یقین ما بیافزاید و خشوع مان را بیاراید و باور کنیم سخن ما ، ترس ما ، دغدغه ما از احوال دنیا و تنگی رزق و فشار دشمن و ابتلائات و اقتضائات امر باطلی است.
صدای پای آب، رسیدن بهار ، حرکت و زایش ابرها ، محاق شب در روز و گردش زمین و زمان و هر چه که "بیند دیده " را به تفکر وا می دارد که"خدایش آفریده" زنگیست برای آنکه حواسمان از زخرف و متاع دنیا به هدف و اساس زندگی جلب گردد.
صدای پای آب یعنی رجب ، یعنی شعبان یعنی رمضان و یعنی چشم انتظار به خوشبختی از قبول توبه ها و استغفارها و تسبیح ها .
صدای پای آب می آید.
شعبان می آید.
رمضان می آید.
ماه شعبان منه از دست قدح ، کاین خورشید
از نظر تا شب عید رمضان خواهد شد
گل عزیز است غنیمت شمریدش صحبت
که به باغ آمد از این راه و از آن خواهد شد